فخری خوروش بازیگر قدیی کشورمان که به تازگی به امریکا مهاجرت کرده است.
بازیگر قدیمی و پیشکیوت سینما و تئاتر مدتی است که به آمریکا مهاجرت کرده و در آنجا زندگی میکند.
این بازیگر قدیمی در سریال به یاد ماندنی پهلوانان نمی میرند ایفای نقش کرده بود.
فخری خوروش Fakhri Khorvash (متولد ۱۳۰۹ در کرمانشاه) بازیگر تئآتر، سینما و تلویزیون است. نام اصلی وی فخری اسودی است و پس از شروع فعالیتش در سینما نام فامیل خود را از اسودی به خوروش تغییر داد.
بیوگرافی فخری خوروش
آشنایی با زندگی فخری
وی در حال حاضر در آمریکا اقامت دارد وی در سال ۲۰۱۰ در سومین دوره جشنواره «فیلم های ایرانی سانفرانسیسکو» از فخری خوروش برای ۵۰ سال فعالیت هنری تقدیر شد.
فخری خوروش در میان زنان بازیگر دههٔ سی ،تقریبا در تمامی دوره های فیلم سازی سینمای ایران، توانست حضور مستمر داشته باشد.
از اواخر دههٔ سی، از سینما کناره گرفت و نیروی خود را تماما در تئاتر به کار گرفت و به یکی از مشهورترین بازیگران تئاتر تبدیل شد.
عکس های فخری خوروش در آمریکا
همسر او ، جمشید شیبانی ، سال ۱۳۸۸ شمسی درگذشت.
فخری خوروش از اواخر دههٔ چهل، به همراه موج نوی سینما ایران، بار دیگر به سینما بازگشت و در فیلم های مختلفی بازی کرد که تعداد این فیلم ها تا سال ۱۳۶۵ بیست و شش فیلم بود. جمشید شیبانی (متولد: ۱۳۰۱ یا ۱۳۰۴ – درگذشته: ۱۲ تیر ۱۳۸۸ لس آنجلس) یکی از خوانندگان موسیقی پاپ ایران بود. «ترانهٔ سیمین بر» یکی از ترانه های معروف وی است. جمشید شیبانی دارای ۹ فرزند (۵ فرزند پسر و ۴ فرزند دختر) بود
عکس جمشید شیبانی همسر فخری خوروش
جمشید شیبانی در سال ۱۳۰۱ در تهران و در خانواده ای هنرمند به دنیا آمد. او نوهٔ دختری میرزا عبدالله، پدر موسیقی ایران است و پدرش عنایت الله خان شیبانی از پیشگامان هنر نمایش در ایران به شمار می رود.
او دانش آموختهٔ به ترتیب، هنرستان هنرپیشگی تهران، تعلیم و تربیت از دانشگاه سانتامونیکا و سینما از دانشگاه کالیفرنیا است.
جمشید شیبانی در طول سال های پس از انقلاب ۱۳۵۷ در لس آنجلس زندگی می کرد و در این شهر ضمن دایر کردن یک استودیوی صدابرداری، انجمن موسیقی ایران را پایه گذاری کرد و برای خوانندگان معروفی چون ویگن ترانه ساخت.
از معروف ترین ترانه های این دوران از زندگی هنری جمشید شیبانی، «اصفهان» با صدای معین است.
فخری خوروش که این روزها در آمریکا دوران نقاهت را سپری می کند با اشاره به دلتنگی این روزهایش برای ایران از انتشار کتاب خاطراتش خبر داد.
مصاحبه با فخری خوروش
آخرین بار کی به ایران آمدید؟
من همیشه بخاطر دیدن فرزندانم سالی یک بار به آمریکا می آمدم و بعد به ایران برمی گشتم.
۵ سال پیش ایران بودم اما بعد که به آمریکا برگشتم پایم شکست و به همین خاطر در این سال ها سه بار جراحی کردم.
بعد از اینکه پایم شکست در اولین جراحی در پایم پلاتین گذاشتند که بعد از مدتی پلاتین ها شل شد و مجدد عمل کردند اما بخاطر آمپولی که من به آن حساسیت داشتم ۴۸ ساعت در کما بودم.
بعد از دو سال وقتی پلاتین ها را باز کردند همان جا باز پایم شکست و من هم می گفتم اما کسی گوش نمی داد و باور نمی کردند که زمانی که پلاتین ها را درآوردند پایم شکسته.
بالاخره بعد از ۱۵ روز که با همان پای شکسته مرا به خانه فرستاده بودند مجددا بستری شدم و برای سومین بار تحت عمل جراحی قرار گرفتم.
در مجموع این اتفاق ها خیلی من را از نظر روحی ناراحت و افسرده کرد.
البته این را هم بگویم آخرین بار که از ایران برگشتم شناسنامه و پاسپورتم گم شده بود و الان شش ماه است برای تمدید پاسپورت و صدور شناسنامه جدید اقدام کردم و هر وقت پاسپورتم را بگیرم اولین کاری که خواهم کرد سفر به ایران است.
پس قصد دارید به ایران بیایید؟
منتظر تمدید پاسپورتم هستم و الان شش ماه است که درخواست دادم اما نمی دانم چرا باید اینقدر کارهای اداری آن طول بکشد. آنقدر دلم برای ایران تنگ شده که از خدا می خواهم به من عمر بدهد تا بتوانم بیایم و خاک ایران را از نزدیک بو کنم و ببینم.
عکس گوهر خیر اندیش و فخری خوروش در آمریکا
این روزها اوقات را چگونه سپری می کنید؟
اول اینکه بعد از گذراندن آن عمل های جراحی خدا را شکر می کنم که زنده ام و این روزها هم که بعد از مدت ها ویلچر و واکر را کنار گذاشتم و کم کم می خواهم عصا را هم کنار بگذارم.
روزی ۲۰ دقیقه پیاده روی می کنم، کتاب می خوانم، توربافی می کنم و خاطراتم را می نویسم.
قصد ندارید خاطرات تان را در کتابی منتشر کنید؟
اتفاقا چند وقتی است که این کار را شروع کردم اما چون خاطراتم پراکنده هستند من می نویسم و یکی از دوستانم کمک می کند و آنها را تایپ می کند، بعد از نظر زمانی آنها را کنار هم می گذاریم. امیدوارم اگر زنده باشم خاطراتم را در سال آینده چاپ کنم.
