افراد دیابتی به منظور پیشگیری از افزایش قند خون‌شان معمولا پرهیزهای زیادی می‌کنند که یکی از آنها استفاده از توت خشک به جای قند در نوشیدن چای است. قند موجود در توت، سوربیتول است که با اینکه برای کبد بسیار مفید است به دلیل اینکه بخشی از قند سوربیتول از متابولیزه شدن توسط کبد اصطلاحا فرار می‌کند و وارد خون می‌شود، اهمیت بسیاری در بیماران دیابتی دارد چرا که سوربیتول می‌تواند وارد فضای خلفی عدسی چشم شود و به دلیل دارا بودن بار اسمزی بالا، موجب افزایش فشار داخل کره چشم شود.
افرادی که در مراحل پیشرفته بیماری دیابت هستند در معرض کاتاراکت و فشار داخل چشمی قرار دارند. این تصور که توت و کشمش از قند و شکر بسیار سالم‌تر است منجر به این سوء تفاهم شده که می‌توان به هر میزان دلخواه توت و کشمش به جای قند و شکر مصرف کرد. مصرف کشمش و
توت با وجود اینکه سالم‌تر از قند و شکر است نباید بدون حساب و کتاب باشد. اصولا مصرف قندهای ساده در بیماران دیابتی نباید از 5 درصد کل کالری رژیم بیشتر باشد. در این میان منکر نیستیم که به جای قند و شکر (با رعایت سقف حداکثر 5 درصد کالری)، همان بهتر که از میوه‌های خشک شده مانند کشمش استفاده کرد چرا که کشمش سوربیتول کمتری نسبت به توت دارد و به کاتاراکت و فشار داخل چشم در بیماران دیابتی کاری ندارد.
