«رامینه عزیز، رفیق همیشگی، روز جهانی زن بر تو مبارک
از اینکه سالها همیشه دوست و همراه خوبی بودی و هستی و در طول زندگی حتی در غیاب من که حاصل اجبار شرایط کاری بود تمام توجه و محبتت رو معطوف فرزندانمون کردی واقعا سپاسگزارم .
امیدوارم همچنان برای اعتلای هنرها و توانمندی های خود بکوشی
توجه توجه
در پی دایرکت ها و کامنتای نگران های همیشه در صحنه که پرسیدند ما بالاخره نفهمیدیم چطور ازدواج کردید؟
در پاسخ باید بگویم راستش ما هم مثل اغلب ازدواج ها با هم آشنا و دوست شدیم ( و البته پیش از بیماری مادر مرحومه بنده )بعد این دوستی هر روز شیرین و شیرین تر شد و روزی پیشنهاد ازدواج دادم و ( البته صد در صد ایشون هم با خودشون گفتند؛ چه کسی آقا تر، باحال تر، جذاب تر، بامزه تر، دوست داشتنی تر از مجید) از شوخی گذشته ایشون پذیرفتند، ازدواج کردیم.
و اما سوال دوم در مورد شغل همسرم: تخصص و تحصیلات همسر من مترجمی زبان انگلیسی بود و هست و الان هم در کنارش کار دکور کیک انجام میدن .این هم جوابی برای کنجکاوها و نه ایشان پرستار مادرم نبودند؛ اما در آن دوران سخت و ناراحت کننده زمان بیماری مادرم؛ کمک و همراه بنده و خانواده ام بودند.البته که به قول خودشون پرستاری مادر ، چه مادر بنده چه مادر خودشان افتخاریست براشون و جا داره تو این وانفسای کرونایی از کل دوستان عرصه سلامت به خصوص پرستارهای عزیز و گرامی هم تشکر ویژه و قدردانی کنیم.
