چگونگی رفتار با بیماران اختلال شخصیت مرزی و کمک به این افراد
آیا فردی که دوستش دارید، به بیماری اختلال شخصیت مرزی دچار است؟ در چنین شرایطی نمی توانید او را به درمان خود مجبور کنید اما می توانید با انجام برخی از کارها، ارتباط بهتری با او برقرار کنید و با تعیین محدودیت های سالم، روابط خود را بهبود ببخشید.
اگر فرد مورد علاقه شما به اختلال شخصیت مرزی مبتلا است، دانستن نوع اختلال او اهمیت دارد زیرا در این نوع اختلال رفتار های آسیب زننده و مخرب نوعی واکنش به درد عاطفی عمیق است؛ به همین دلیل در صورت آگاهی این آسیب ها شامل شما نمی شود.
چگونه با افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی باید برخورد کنید؟
مراقبت از خود در مواجهه با فرد بیمار
زمانی که این فرد با رفتار و یا کلام خود به شما آسیب می زند، باید درک کنید که رفتار او دست خودش نیست. برای کمک به افراد دچار اختلال مرزی ابتدا باید از خودتان مراقبت کنید.
سعی نکنید که این شخص را راضی به انجام کاری کنید. ممکن است برای رفع نیازهای عاطفی خود با این شخص تلاش و هزینه بسیار زیادی را صرف کنید، اما در این کار موفق نخواهید شد و دچار افسردگی، سرخوردگی و گاهی اوقات بیماری های جسمی می شوید.
زمانی که تحت فشار و استرس هستید نمی توانید با کمک به دیگران، احساس لذت را در خود ایجاد کنید و روابط راضی کننده داشته باشید، بنابراین در ابتدا باید به فکر ماسک اکسیژن خودتان باشید.
- اولویت شما همیشه باید بودن در کنار خانواده و سپری کردن اوقات در کنار دوستانی باشد که به شما احساس خوب می دهند.
- شما خود نیاز به زندگی دارید. پس سعی کنید خارج از روابط خود با این اشخاص روبرو نشوید.
- اختصاص زمانی برای آرامش خود، اصلاً خود خواهی نیست. با انجام این کار می توانید هنگام مواجهه با شخص مبتلا به این اختلال، هر دو از کنار هم بودن لذت بیشتری ببرید.
- سلامت جسمانی خود را نادیده نگیرید، تغذیه سالم داشته باشید، ورزش کنید و کیفیت خواب خود را افزایش دهید. بیش از حد خود را درگیر مسائل فرد بیمار نکنید. سلامت و استراحت شما بسیار مهم است زیرا باعث مدیریت بهتر شرایط و کنترل عواطف می شود.
عضویت در گروه های حمایت گر
عضو یک گروه حمایت از اعضای خانواده مبتلا به اختلال شخصیت مرزی شوید.
با اعضای این گروه آشنا شده و از تجربیات آن ها استفاده کنید. اگر نمی توانید چنین گروهی در محل زندگی خود پیدا کنید، می توانید به دنبال گروه های آنلاین و مجازی باشید.
مدیریت و کنترل استرس
کنترل و مدیریت استرس خود را بیاموزید. اضطراب در پاسخ به مشکلات رفتاری کسی که دوستش دارید، باعث بی قراری می شود. پس سعی کنید با ایجاد احساسات خوب، استرس را از خودتان دور کنید و به دنبال آرامش باشید.
وقت شناسی در برقراری ارتباط
باید زمانی را برای گفتگو انتخاب کنید که یک فضای امن برقرار باشد. هنگامی که شخص دچار اختلال، از لحاظ کلامی فحاشی کرده و یا سلامت جسمانی شما را تهدید می کند، زمان مناسبی برای صحبت کردن نیست، بنابراین بهتر است این اقدام را به زمانی موکول کنید که هر دو احساس آرامش دارید.
زمانی که همه چیز آرام تر است باید به طور فعال شنونده باشید و همدلی خود را نشان دهید و از مسائلی که موجب حواس پرتی شما می شود مانند تلویزیون، کامپیوتر و تلفن همراه دوری کنید.
اهمیت شنونده خوب بودن
حرف و کلام او را قطع نکنید. سعی نکنید که گفت و گو را به سمت نگرانی های خود پیش ببرید. قضاوت، انتقاد و سرزنش را کنار بگذارید. هیجان و علاقه خود را برای شنیدن حرف های او نشان دهید و با کلماتی مثل "بله" حرف او را تایید کنید.
مجبور نیستید با تمام حرفهای او موافقت کنید اما باید نشان دهید که به حرف هایش خوب گوش می کنید و درکش می کنید.
روی احساسات تمرکز کنید، نه روی کلمات. احساسات شخص مبتلا به اختلال شخصیتی مرزی، بیش از کلمات او اهمیت دارد. افراد مبتلا به این اختلال نیاز به ارزش گذاری و تایید دردی دارند که در حال رنج بردن از آن می باشند.پس به احساسات فرد مورد علاقه خود که سعی دارد با شما ارتباط برقرار کند ، اهمیت دهید و اجازه دهید که فرد مبتلا به این اختلال شخصیتی شنیده شود.
به اشتباه بودن احساسات او اشاره نکنید. سعی نکنید که برنده جر و بحث باشید یا ارزش احساسات او را پایین بیاورید، حتی اگر فکر می کنید که او کاملاً بی منطق صحبت می کند.
نحوه برخورد در هنگام عصبانیت
بهترین رفتار خود را انجام دهید تا آرام بمانید. هنگام عصبانیت شخص، خود را مانند افراد قربانی و یا منتقد نشان ندهید. معمولاً مهم نیست که آن لحظه چقدر احساس بدبختی می کنید، شما با دفاع کردن از خودتان فقط او را خشمگین تر می کنید. کمی به خودتان زمان داده و از او دور شوید تا دوباره آرامش را به دست بیاورید.
زمانی که احساسات او برانگیخته می شود، سعی کنید حواسش را پرت کنید. هر چیزی که توجه او را جلب کند، کارآمد خواهد بود. زمانی این حواس پرتی موثر است که فعالیت موردنظر برای او خوشایند باشد. ورزش، نوشیدن یک چای داغ، گوش دادن به موسیقی، نقاشی کردن، باغبانی، انجام کارهای خانه نمونه هایی از این اقدامات هستند.
تغییر محور گفتگو
در مورد مسائلی به غیر از این اختلال صحبت کنید. شما و شخص مورد علاقه تان نباید فقط روی این مسئله تمرکز کنید، پس زمان بگذارید و در مورد علایق و کشف آن ها صحبت کنید. این کار باعث می شود تا کسی که دوستش دارید بیشتر به علایق خود و شما توجه کند و دوباره به سرگرمی های گذشته برگردد.
تعیین محدودیت ها
یکی از موثرترین راهکارها برای کنترل رفتار خودتان و اوتعیین محدودیت ها است. تعیین محدودیت ها به شما و فرد مورد علاقه تان کمک می کند تا درخواست های خود را در مکان های مختلف به خوبی بیان کنید. این محدودیت ها باید برای هر دو شما قابل قبول باشد.
چگونه محدودیت ها را انجام دهیم ؟
با کسی که دوستش دارید در زمان مناسب و در آرامش پیرامون محدودیت ها صحبت کنید. برای او توضیح دهید که کدامیک از رفتارهایش قابل تحمل نیست و چه رفتار هایی را می پذیرید؛انتظارات خود را واضح و شفاف بیان کنید. به طور مثال بگویید:زمانی که سرتان فریاد می کشد، ناراحت می شوید.
نهایت آرامش را برای تعیین محدودیت ها به کار بگیرید. مثلاً این گونه صحبت کنید:"خیلی دوست دارم رابطه ما نتیجه خوبی داشته باشد اما نمی توانم استرسی که به خاطر رفتار تو دارم را کنترل کنم. نیاز دارم که یک تغییر در زندگی ایجاد کنم."
مطمئن شوید که همه اعضای خانواده با محدودیت های شما موافق هستند و به نتایج خوبی دست پیدا می کنید، همه محدودیت ها را با با یکدیگر چک کنید.
به جای این که لیستی از محدودیت ها را به طور کلی و به یکباره اجرا کنید، سعی کنید به تدریج این کار را انجام دهید.
برای ارتباط با فرد دچار اختلال شخصیت مرزی اقدامات زیر را انجام ندهید:
تهدید یا اولتیماتوم دادن:
به عنوان یک انسان باید با آرامش صحبت کنید. در واقع تهدید کردن باعث بی معنی شدن محدودیت ها و رفتار منفی خواهد شد. التیماتوم نیز باید آخرین راهکار شما باشد.
تحمل کردن رفتار توهین آمیز:
هیچ کس نباید زیر بار توهین کلامی یا خشونت جسمی برود؛ این که طرف مقابل شما بیمار است، نباید باعث شود تا هر رفتاری را بپذیرید و به خودتان یا اعضای خانواده آسیب وارد کنید. پس سعی کنید سریعاً با رفتارهای مناسب از آسیب به خود ودیگران جلوگیری کنید. شما همیشه مراقبت از خود را باید در اولویت قرار دهید.
حمایت از فرد مبتلا به این اختلال :
برای درمان فرد مورد علاقه خود که بیماری خود را نمی پذیرد، باید زوج درمانی کنید. شما باید به جای تمرکز بر روی این اختلال ، توجه خود را روی رابطه و ارتقای آن بگذارید.
شاید همسرتان به ارتقای رابطه بیش از درمان فردی تمایل داشته باشد. روش های سالم زندگی کردن، مدیریت استرس و احساسات را با خود آگاهی و تکنیک هایی مثل یوگا، نفس عمیق، مدیتیشن و غیره یاد بگیرید. همچنین شما می توانید در این درمان ها و کلاس ها با او همراه شوید تا ارتباط و آرامش هر دوی شما قوی تر شود.
با افزایش توانایی، تحمل سختی ها و استرس ها، فرد دچار اختلال از شما یاد می گیرد که چگونه هنگام خشم و عصبانیت خود را کنترل کند. فقط باید مرحله به مرحله پیش بروید و تمرکز و آرامش خود را حفظ کنید.
