تور جهانی سلین دیون که قرار بود در سال ۲۰۱۹ شروع شود، متوقف و از آن زمان به طور مکرر به تاخیر افتاده است، ابتدا به دلیل همه‌گیری کرونا و سپس به دلیل اسپاسم عضلانی که اکنون به عنوان سندرم stiff-person تشخیص داده شده.
بعد مدت‌ها سلین دیون بیماری خود را اعلام کرد و به حدس و شایعه‌ها پایان داد. او چهارشنبه در یک پست حزن‌انگیز در شبکه‌های اجتماعی گفت که از سندرم stiff-person رنج می‌برد، یک بیماری عصبی نادر و غیرقابل درمان که باعث اسپاسم شدید عضلانی و سفتی در اندام‌ها می‌شود. سلین دیون در یک ویدیوی احساسی که در اینستاگرام منتشر کرد ، گفت: متأسفانه این اسپاسم‌ها بر تمام جنبه‌های زندگی روزمره من تأثیر می‌گذارند، گاهی اوقات هنگام راه رفتن با مشکل مواجه می‌شوند و به من اجازه نمی‌دهند تا از تارهای صوتی‌ام برای آواز خواندن به روشی که عادت کرده‌ام استفاده کنم . او هم به زبان انگلیسی و هم به زبان فرانسوی مادری‌اش ترانه می‌خواند.
او همچنین در پست احساسی خود نوشته: “تنها چیزی که می‌دانم آواز خواندن است. این کاری است که من در تمام عمرم انجام داده ام و این کاری است که بیشتر از همه دوست دارم انجام دهم.” موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی، بخشی از موسسه ملی بهداشت، سندرم فرد سفت را به عنوان یک اختلال عصبی با ویژگی‌های یک بیماری خودایمنی تعریف می کند. این اختلال باعث “سفتی عضلانی نوسانی” و اسپاسم‌هایی می شود که توسط چیزهایی مانند صدای بلند، دمای سرد یا حرکت ناگهانی ایجاد می شود. اما این بیماری چیست؟ و چه علائمی دارد؟ در پاسخ این سوال از یک پزشک همراه ما باشید
وضعیت‌های غیرطبیعی، اغلب خمیده و سفت‌شده، مشخصه این اختلال است. افراد مبتلا به SPS می‌توانند در راه رفتن یا حرکت بیش از حد دچار ناتوانی شوند، یا از ترک خانه می‌ترسند زیرا صداهای خیابان، مانند صدای بوق، می‌تواند باعث تحریک حمله اسپاسم و افتادن شود. سندرم فرد سفت نادر است و طبق گفته‌های دانشکده پزشکی جانز هاپکینز ، این بیماری «تنها یک یا دو نفر از یک میلیون نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.»
NIH می گوید محققان دلایل این اختلال را به طور کامل مشخص نکرده‌اند، اما می تواند نتیجه یک اختلال خود ایمنی در مغز و نخاع باشد. افراد مبتلا به SPS دارای سطوح بالایی از آنتی بادی هستند که آنزیمی را هدف قرار می‌دهد که یک انتقال دهنده عصبی مهم را در مغز سنتز می‌کند. این اختلال قابل درمان نیست، اما به گفته پزشکان، درمان با شل کننده های عضلانی و ضد تشنج می تواند به بهبود و کنترل علائم کمک کند.
سلین دیون در اعلامیه خود گفت که از سه فرزندش نیرو می گیرد و معتقد است که در مسیر بهبودی است. او گفت: “من هر روز با درمانگر طب ورزشی خود سخت کار می‌کنم تا قدرت و توانایی خود را برای انجام هر روز تقویت کنم.” اما باید اعتراف کنم که این یک مبارزه سخت بوده است.»
او یکی از موفق ترین خواننده‌های تمام دوران است. او بیش از ۲۰۰ میلیون آلبوم در سرتاسر جهان فروخته است و چندین تک آهنگ او به رتبه ۱ جدول بیلبورد رسیده است، از جمله “My Heart Will Go On”، “The Power Of Love” و “It’s All Coming Back To Me Now”. کنسرت‌های او در لاس وگاس یکی از سودآورترین کنسرت‌ها تمام دوران بوده است.
این خواننده قرار بود در سال ۲۰۲۳ کنسرت جدیدی را در Resorts World Las Vegas آغاز کند. مشخص نیست که این کنسرت – که از سال ۲۰۲۱ نیز مکرراً به تعویق افتاده است – چه زمانی آغاز خواهد شد. او همچنین اولین بازیگری خود را در ماه می انجام خواهد داد. فیلم “دوباره عشق”، یک کمدی رمانتیک با پریانکا چوپرا ، برای اکران برنامه ریزی شده است.
توضیح پزشکی بیشتری بیماری سندرم stiff-person
این بیماری به نام‌های سندرم مورش وولتمن یا آنسفالومیلیت پیشرونده با سفتی و میوکلونوس (PERM) هم خوانده می‌شود. سندرم فرد سفت (SPS) یک اختلال عصبی اکتسابی نادر است که علایم آن سفتی پیشرونده عضلانی (سفتی) و دوره‌های مکرر اسپاسم دردناک عضلانی است.
سفتی عضلانی اغلب نوسان می‌کند (یعنی بدتر می‌شود و سپس بهبود می‌یابد) و معمولاً همراه با اسپاسم عضلانی رخ می دهد. اسپاسم ممکن است به طور تصادفی رخ دهد یا در اثر رویدادهای مختلف از جمله صدای ناگهانی یا تماس فیزیکی خفیف ایجاد شود. در بیشتر موارد، سایر علائم یا علائم عصبی رخ نمی‌دهد. شدت و پیشرفت SPS از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در صورت عدم درمان، SPS می تواند به طور بالقوه پیشرفت کند و باعث ایجاد مشکل در راه رفتن شود و به طور قابل توجهی بر توانایی فرد برای انجام کارهای روزمره تأثیر بگذارد. اگرچه علت دقیق SPS ناشناخته است، اعتقاد بر این است که این یک اختلال خود ایمنی است و گاهی اوقات همراه با سایر اختلالات خود ایمنی رخ می دهد.
این اختلال می تواند افراد در هر سنی و از هر جنسی را تحت تاثیر قرار دهد. اما بیشتر افراد مبتلا به این عارضه زن هستند. سندرم فرد سفت توسط بسیاری از محققین طیفی از بیماری است که از درگیری تنها یک ناحیه از بدن تا شکلی گسترده و به سرعت پیشرونده را شامل می شود که شامل درگیری ساقه مغز و نخاع (PERM) نیز می شود.
پیشرفت SPS می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. علائم معمولاً در طی چند ماه ایجاد می‌شوند و ممکن است برای سال‌ها ثابت بمانند یا به آرامی بدتر شوند.
در بسیاری از موارد، SPS به آرامی طی چند ماه یا چند سال شروع می شود. افراد مبتلا ممکن است در ابتدا احساس ناراحتی، سفتی یا درد، به ویژه در ناحیه کمر یا پاها (عمدتاً نوع کلاسیک) داشته باشند. در اوایل، سفتی ممکن است ظاهر و ناپدید شود. شانه ها، گردن و باسن نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. با پیشرفت بیماری، سفتی عضلات ساق ایجاد می‌شود و اغلب در یک طرف بیشتر از طرف دیگر (نامتقارن) مشخص می‌شود. این منجر به راه رفتن آهسته و سفت م شود. با افزایش سفتی، افراد مبتلا ممکن است به دلیل انحنای ستون فقرات به سمت بیرون (کیفوز) یا به دلیل انحنای پایین ستون فقرات به سمت داخل (هیپر لوردوز) حالت قوز یا خمیده داشته باشند. در برخی افراد، سفتی ممکن است پیشرفت کند و بازوها یا صورت را درگیر کند.
علاوه بر سفتی/سفتی عضلانی، افراد مبتلا به SPS دچار اسپاسم عضلانی نیز می‌شوند که ممکن است بدون دلیل آشکار یا در پاسخ به رویدادهای محرک مختلف (یعنی محرک) رخ دهد. اسپاسم می‌تواند توسط صداهای غیرمنتظره یا بلند، تماس فیزیکی جزئی، محیط‌های سرد، استرس یا موقعیت‌هایی که باعث افزایش واکنش احساسی می‌شود، ایجاد شود.
در برخی موارد، SPS به اندازه ای شدید می شود که بر توانایی فرد برای انجام فعالیت‌ها و کارهای روزمره تأثیر می‌گذارد. برخی از افراد ممکن است نیاز به استفاده از وسایل کمکی مانند عصا، واکر یا ویلچر داشته باشند. برخی از افراد آسیب دیده اضطراب غیرقابل کنترلی را تجربه می کنند که نیاز به عبور از مناطق بزرگ و باز بدون کمک دارند (اگورافوبیا) و تمایلی به بیرون رفتن ندارند. در صورت عدم درمان، SPS می تواند به طور بالقوه پیشرفت کند و باعث ناتوانی قابل توجه یا عوارض تهدید کننده زندگی مانند اختلال تنفسی شود.
به طور معمول، افراد مبتلا به SPS دارای آنتی بادی برای آمفیفیزین، یعنی پروتئینی هستند که در انتقال سیگنال از یک سلول عصبی به سلول عصبی دیگر نقش دارد. در این افراد سرطان سینه کاملاً شایع است. نقش دقیق کمبود GAD در توسعه SPS به طور کامل شناخته نشده است. آنتی بادی های GAD-65 با چندین اختلال دیگر از جمله دیابت مرتبط هستند. در واقع، GAD-65 شایع‌ترین آنتی بادی است که توسط افراد مبتلا به دیابت خودایمنی تولید می شو.. در برخی از افراد مبتلا به SPS هیچ آنتی بادی برای GAD قابل تشخیص نیست. علت SPS در این افراد ممکن است در نهایت ناشناخته باشد (ایدیوپاتیک)، اما آزمایش برای علل دیگر (مثلا آنتی بادی های آمفیفیزین) معمولاً مناسب است.
درمان SPS می تواند شامل مداخلات غیر دارویی (کشش، گرما درمانی، آب درمانی، ماساژ درمانی، طب سوزنی و غیره) باشد داروهایی که به عنوان آگونیست های GABA-ergic در نظر گرفته می شوند مانند بنزودیازپین ها، به ویژه دیازپام و کلونازپام، برای درمان سفتی عضلانی و اسپاسم‌های دوره ای استفاده می‌شوند. این بیماران همچنین ممکن است از باکلوفن نیز سود ببرند. سایر داروهایی که در تعداد کمی از افراد مفید گزارش شده است شامل داروهای ضد تشنج (ضد تشنج) از جمله ویگاباترین، والپاروات، پره گابالین و گاباپنتین است.
مطالعات بالینی بررسی شده نشان داده است که ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG) در بهبود علائم معمولاً مرتبط با SPS موثر است. دسته‌هایی از داروها وجود دارد که باید در SPS از مصرف آن‌ها اجتناب کرد، از جمله مهارکننده‌های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs؛ به عنوان مثال، ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای و دولوکستین) و مواد افیونی.
چندین درمان ایمنی مختلف برای درمان افراد مبتلا به SPS فراتر از IVIG از جمله پلاسمافرز، کورتیکواستروئیدها، ریتوکسیماب و داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی خوراکی استفاده شده است. درمان های دیگر از جمله درمان‌های سلول های بنیادی غیر میلوآبلاتیو و میلوآبلاتیو در حال ارزیابی هستند.
