اختلال ارگاسم جنبه‌های مختلفی دارد؛
-در بعضی زنان پایه‌های ژنتیکی -در بعضی دیگر پایه‌های روان‌شناختی -پایه‌های جسمی -مصرف دارو، مواد
برای تشخیص هر یک از این عوامل باید بررسی کرد که:
آیا اختلال ارگاسم در فرد به تازگی شروع شده یا در گذشته نیز وجود داشته است؟آیا فرد تا به حال پدیده ارگاسم را در زندگی تجربه کرده است؟اگر فرد اصلا ارگاسم را حتی در خواب تجربه نکرده باشد، موضوع پیچیده‌تر می‌شود و مسائل خاص خودش را همراه خواهد داشت.
– اگر زنی با همسرش رابطه عاطفی خوبی داشته باشد -دچار طلاق عاطفی نشده باشد-هماهنگی جنسی مناسبی با همسرش برقرار کند-بیماری جسمی نداشته باشد -اختلالات روان‌شناختی:(ترس از بارداری،خصومت ذهنی نسبت به مردان،احساس ترس،اضطراب،گناه در مورد
-تکانه‌های جنسی و باورهای غیرمنعطف نسبت به رابطه زناشویی و…) خاصی نداشته باشد -نسبت به همسرش احساس جسمی و روانی خوبی داشته باش و در عین حال به ارگاسم نرسد، باید از لحاظ ابتلا به برخی بیماری‌ها، مصرف داروها، مواد یا مساله رگه‌های همجنس‌گرایی بررسی شود.
اگر فرد از داروهای خاصی مانند:
-داروهای ضدافسردگی نظیر آمی‌تریپتیلین، نوروتریپتیلین -داروهای آنتی‌هیستامینی که در قرص‌های سرماخوردگی برای رفع علائم سرماخوردگی مصرف می‌شوند -داروهایی که باعث خشک شدن ترشحات مخاطی بدن به‌خصوص مخاط واژن می‌شوندو… استفاده نکند یا به برخی بیماری‌ها مانند:
-اختلالات غده تیرویید -عفونت‌های واژن -بیماری دیابت
و… که باعث آسیب به روند لغزندگی واژن و در نهایت به ارگاسم نرسیدن می‌شوند، مبتلا نباشد، در آن صورت جنبه‌های ژنتیکی ارگاسم مطرح خواهد شد.نکته مهم دیگر، بررسی فرد از نظر مسائل روانکاوی است. فردی که می‌گوید آمادگی جسمی و ر
وانی کاملی دارم و مدت رابطه زناشویی‌مان هم زیاد است اما باز به ارگاسم نمی‌رسم، باید حتما از نظر ابعاد روانکاوی و ذهن ناخودآگاه و خودآگاه بررسی شود زیرا احتمالا به جز جنبه‌های ژنتیکی، مشکلات دیگری حتی با وجود اظهار آمادگی خوب روانی وجود دارد.
برای به ارگاسم رسیدن خانم‌ها چند راه‌حل وجود دارد:
-وضعیت‌هایی وجود دارد که خانم‌ها می‌توانند با قرار گرفتن در آنها راحت‌تر به ارگاسم برسند.-مهارت‌های رابطه زناشویی باید تقویت و پیش‌نوازی با تمرکز بر نقاط حساس بدن بیشتر انجام شود.-مصرف بعضی داروها نیز در این زمینه موثر هستند. – درمان‌های روان‌شناختی کمک موثری در این زمینه خواهند کرد.با این حال، توصیه می‌شود برای تشخیص علت و رفع یا درمان آن حتما به روان‌پزشک یا کلینیک‌های سلامت خانواده مراجعه شود.
