ازدواج سفید چیست و چه مجازاتی دارد؟

ازدواج سفید چیست

ازدواج سفید چیست؟ نوعی زندگی مشترک برخاسته از فرهنگ غربی که هیچ تضمین و ارزشی در آن وجود ندارد. ازدواج سفید (به انگلیسی: Common-law marriage) نوعی رابطه عاطفی – جنسی توافقی بین زن و مرد است که بدون خواندن عقد یا صیغه یا هر نوع پیمان همزیستی شروع می شود. این نوع رابطه با نام های: هم خانه، هم باشی، و شریک زندگی هم شناخته می شود. در ادامه بیشتر صحبت می کنیم.

ازدواج سفید و جایگاه آن در فرهنگ ایرانی

ازدواج سفید نامی است که یک زندگی مشترک بدون ازدواج رسمی را توصیف می کند. در این گونه همزیستی روابط عاطفی و جنسی جریان دارند اما تعهدی وجود ندارد. جمعیت 500 هزار نفری فارسی زبان در کشور آلمان ازدواج سفید را این گونه توجیه می کنند: این یک پیش زمینه برای ازدواج رسمی است. اما این نکته در نظر گرفته نمی شود که: چند درصد این روابط به ازدواج ختم شده است؟

کسانی که با همزیستی و هم باشی زندگی خود را شروع کرده اند، چقدر می توانند به ارزش های خانوادگی در فرهنگ ایرانی پایبند باشند و چقدر می توانند نسبت به یکدیگر تعهد داشته باشند؟ زندگی مشترکی که بر پایه مسئولیت پذیری آغاز نشده باشد قطعا عمر زیادی ندارد، با بروز کوچکترین مشکلات و اختلافات این روابط به جدایی می انجامند.

چرا افراد به ازدواج سفید گرایش پیدا می کنند؟

جامعه شناسان علل مختلفی را عامل شیوع ازدواج های سفید می دانند که از جمله آنها می توانیم: بی معنا شده ارزش ها و اهمیت خانواده، تغییر معیارهای ازدواج، عدم مسئولیت پذیری، مشکلات اقتصادی و سرخوردگی در ازدواج پیشین را نام ببریم. عدم پذیرش خانواده ها، عدم حمایت قانون و موانع شرعی باعث می شوند این زندگی ها در خفا جریان داشته باشند.

پیامدها و معایب ازدواج سفید

سهیلا معروفی (روانشناس) می گوید: افرادی وارد این سبک زندگی می شوند نه مسئولیت پذیرند و نه برداشت درستی از خانواده دارند. آنها الگوی مناسب و موفقی نداشته اند و این باعث می شود تا خیلی دیر به بلوغ فکری در مورد ازدواج و مسئولیت پذیری برسند. تحقیقات نشان داده که زنان در چنین روابطی بیشتر از انواع دیگر ازدواج دچار خشونت خانگی می شوند.

مجازات قانونی ازدواج سفید

در قوانین ما ازدواج سفید صراحتا جرم اعلام نشده اما می تواند زنا محسوب شود. بر طبق ماده ۱۰۶۲ قانون مدنی: نکاح واقع می‌شود به ایجاب و قبول به الفاظی که صریحا دلالت بر قصد ازدواج نماید. علی احمدی، وکیل و مشاور حقوقی خانواده می گوید: چنین روابطی زنا محسوب می شوند و اگر فرزندی حاصل شود مشروعیت قانونی ندارد چرا که نسبت او با پدر قابل اثبات نیست.

در چنین شرایطی اکثر زنان بخاطر ترس از بی آبرویی به دنبال اثبات رابطه پدری فرزندشان نمی روند و حتی اگر ادعا کنند صیغه بوده اند در صورتی که مرد رابطه را انکار کند، قابل اثبات نیست. در این بین بچه هایی باقی می مانند که نه ارثی از والدین به آنها می رسد و نه ارثی از آنها به والدین، و در اکثر موارد کسی حضانت آنها را بر عهده نمی گیرد مگر اینکه یک پروسه پیچیده قانونی طی شود.