به گزارش "ورزش سه"، رسول خطیبی بعد از حضوری موفق در آلومینیوم اراک، طی تصمیمی غیرمنتظره با این تیم قطع همکاری کرده و هدایت تیم تراکتور را به عهده گرفت. به این ترتیب تکلیف نیمکت تراکتور بعد از ماه ها مشخص شد و این تیم می تواند با شرایط بهتری برای نیم فصل دوم و لیگ قهرمانان آسیا آماده شود. سرمربی جدید تراکتوری ها اما چالش های بزرگی پیش روی خود دارد تا بتواند تیمش را به ایده آل دلخواه پرشورها برساند.
چالش اول؛ یاران روی نیمکت
تراکتور لیگ را با منصوریان شروع کرد اما این مربی تنها پنج هفته برای نشستن روی نیمکت تراکتور فرصت داشت و خیلی زود از سمت خود برکنار شد. با توجه به شرایط موجود و حضور در کوران رقابت ها، باشگاه تراکتور مسعود شجاعی را به عنوان سرمربی موقت خود انتخاب کرد. به دنبال این تصمیم علی نیکبخت و محمود شجاعی به کادر فنی مسعود اضافه شدند و عباس چمنیان هم به عنوان دستیار اول در کادر فنی موقت شروع به کار کرد. در طول نیم فصل اول اما انتقادات بسیاری به وزن نیمکت تراکتور وارد بود و یکی از اولین و مهمترین چالش های پیش روی رسول خطیبی، انتخاب دستیارانی خواهد بود که قرار است او را در هدایت تراکتور کمک کنند. بر اساس شنیده ها، اعضای کادر قبلی به احتمال زیاد در کادر خطیبی حضور نخواهند داشت و سرمربی جدید تراکتوری ها باید طی روزهای آینده سریعا اعضای کادر فنی خود را انتخاب کرده و کار را شروع کند.
چالش دوم؛ سایه سرمربی
در طول سه فصل اخیر تراکتور سرمربیان بسیاری را استخدام و خیلی زود با آنها قطع همکاری کرده است. این موضوع باعث شده تا ثبات در این بخش به کمترین حد ممکن برسد؛ موضوعی که در داخل تیم جو نه چندان مثبتی را به وجود آورده است؛ تراکتوری ها در سه فصل اخیر به همان اندازه که سرمربی دائمی داشته اند، به همان اندازه هم سرمربی موقت داشته اند و رسول خطیبی برای تغییر این جو با چالش بزرگی روبروست. طی سال های اخیر شبهات و شایعات بسیاری در خصوص عدم استقلال سرمربیان تراکتور مطرح بوده و همین موضوع فشارهای زیادی را از داخل و خارج به سرمربیان این تیم وارد ساخت و برای همین این یک چالش بزرگ برای خطیبی به شمار می رود. چالشی که برای به سرانجام رساندن موفق آن، سرمربی جدید تراکتوری ها بایستی بتواند خیلی زود تفکرات روانی و مدیریتی خود را در مجموعه اعمال کرده و به قول فوتبالی ها که می گویند "داخل زمین مال سرمربی است و بس." اولین و آخرین فرد تصمیم گیرنده در مباحث فنی و امورات مربوط به بازیکنان باشد. با توجه به تجربه حضور در تراکتور و دیگر تیم های فوتبال آذربایجان، خطیبی با جو موجود آشنایی دارد و به نظر نمی رسد که مشکلی در این زمینه داشته باشد.
چالش سوم؛ ورود هوشمندانه به بازار نقل و انتقالات
در کنار تمامی چالش های موجود، یک سرمربی برای موفقیت در تیمش نیاز به ابراز مناسب در داخل زمین دارد. تراکتور در نیم فصل اول لیگ بیستم با وجود داشتن ستاره های مطرح، در بسیاری از پست ها با مشکل مواجه بود. مهمترین دلیل این مشکل، نبود تعادل بین توانایی های نفرات داخل زمین است، البته فاصله بسیار زیاد نفرات جایگزین با نفرات اصلی در بعضی از پست ها را هم نباید فراموش کنیم. ورود هوشمندانه به بازار نقل و انتقالات، چالش دیگری است که رسول خطیبی پیش روی خود دارد. با توجه به اینکه نقل و انتقالات زمستانی آغاز شده، خطیبی کار سختی در این مورد خواهد داشت. او در کنار رسیدگی به تمامی امورات داخلی باید تمرکز لازم را روی ورود و خروج های نقل و انتقالاتی تیمش هم داشته باشد. تراکتور در بسیاری از پست ها نیاز به تقویت دارد؛ تقویتی که با خرید هر بازیکنی نمی تواند به آن امیدوار بود. همان گونه که اشاره شد، بازیکنانی که قرار است با نظر خطیبی جذب شوند بایستی توانایی بازگرداندن تعادل بین نفرات را در تیم داشته باشند؛ تعادلی که نبود آن چند فصلی است که به تراکتور ضربه می زند. رقابت با تیم های بالای جدول و حضوری آبرومندانه در لیگ قهرمانان آسیا، بی تردید رابطه ای مستقیم و غیرقابل کتمان با لیستی خواهد داشت که خطیبی باید آن را تحویل باشگاه بدهد؛ لیست نقل و انتقالاتی...
چالش چهارم؛ ستاره بازی! چه بخواهیم و چه نخواهیم باید قبول کنیم که بعضی از بازیکنان جایگاهی فراتر از یک بازیکن معمولی در تیم هایشان دارند. بدون اینکه به نام های خاصی اشاره کنیم، باید این نکته را متذکر شویم که تراکتور با داشتن چند ستاره بزرگ، جزو تیم هایی است که سرمربیانش با چالشی ویژه روبرو هستند؛ چالشی که بسیاری از سرمربیان از آن معاف هستند. داشتن ستاره های بزرگ یک اتفاق خوب برای هر سرمربی است اما نحوه مدیریت این ستاره ها، چالشی است که هر مربی نمی تواند از پس آن بربیاید. رسول خطیبی با قبول هدایت تراکتور، این چالش را هم پیش روی خود می بیند. او درتیم خود ستاره هایی دارد که حتی سرخابی های پایتخت هم در جذب آنها ناموفق بودند. نحوه مدیریت این بازیکنان و استفاده حداکثری از توانایی های آنها برای رسیدن به اهداف تیمی، هنری خواهد بود که از خطیبی انتظار می رود آن را در تیمش اعمال کند. این چالش زمانی جدی تر می شود که به شرایط کنونی برخی از ستاره های تراکتور نگاه می کنیم. نارضایتی اخیر احسان حاج صفی و غیبت چند روزه اش در تمرینات، اتفاقات اخیری که برای اشکان دژاگه رخ داد و البته مسعود شجاعی که بعد از چند ماه پرفشار و تجمل هجمه های بسیار در پست بازیکن-سرمربی، قرار است بار دیگر به عنوان بازیکن برای تراکتور به میدان برود.
چالش پنجم؛ تراکتور پلاس!
در کنار تاریخ، ستاره ها و عناوین، مهمترین دارایی تراکتور هوادارانش است و در این مورد هیچ تردیدی وجود ندارد. تراکتور با هوادارانش از یک تیم تازه لیگ برتری شده به تیمی مدعی در فوتبال ایران تبدیل شد و سال هاست که همین روند را ادامه می دهد. افت فاحش تراکتور در فصلی که به دلیل کرونا هوادارانش را در بازی های خانگی ندارد، نشان می دهد که پرشورها تا چه اندازه تعیین کننده هستند؛ تراکتور در نیم فصل اول و بدون هوادارانش چهار بار در خانه شکست خورد، اتفاقی که بعد از بازگشت این تیم به لیگ برتر بی سابقه بود. هواداران تراکتور که همواره پشت تیم شان بوده اند طی فصل های اخیر به واسطه افت و خیزهای بسیار سرخ پوشان، بی تاب تر از همیشه در انتظار بازگشت به روزهای خوش هستند. آنها از اینکه تیم شان سال هاست تلاش های ناموفقی برای قهرمانی در لیگ برتر داشته خسته شده اند و دیگر تحمل موفقیت های مقطعی و به دنبال آن ناکامی های طولانی مدت را ندارند. چالش مهم دیگر خطیبی جلب رضایت هوادارانی است که بعد از انتشار خبر حضورش در تراکتور ابراز شادمانی کردند چرا که به پسر آذربایجان اعتماد دارند و پاسخ این اعتماد، آخرین و مهمترین و البته ماندگارترین چالش خطیبی در تراکتور خواهد بود.
منبع ورزش 3
