از دندان پزشکی و دروازه بانی تا خوانندگی و بازیگری!

رضا یزدانی خواننده ، ترانه سرا موزیسین و بازیگر ۴۶ ساله ایرانی است که این شب ها هنرنمایی اش را در سریال جذاب از یادها رفته میبینیم که هر شب ساعت ٢٢/١۵ از شبکه اول سیما پخش می شود. به همین بهانه در این شماره از سبک زندگی افراد مشهور با زندگی رضا یزدانی بیشتر آشنا شوید.

رضا یزدانی بازیگر سریال از یادها رفته

رضا یزدانی خواننده و بازیگر ایرانی در تاریخ ۲۴ مهرماه ۱۳۵۲ در تهران متولد شد و هم اکنون ۴۶ سال سن دارد.

پدرش دندان پزشک بود و مادرش خانه دار.

دوران کودکی رضا یزدانی

لیسانس رشته مهندسی چوب و کاغذ دارد اما خودش می گوید از درس و مدرسه فراری بوده. رضا یزدانی درباره علت انتخاب این رشته می گوید که برای اینکه راحت تر بتوانم موسیقی کار کنم با توجه به اینکه پدرم بسیار به تحصیلات اهمیت می داد به اصرار ایشان در این رشته تحصیل کردم و در کنار تحصیل به موسیقی هم ادامه دادم.

بیوگرافی رضا یزدانی

زمانی دروازه بان فوتبال بود و مدتی هم دندان پزشک تجربی که با دستیاری در کنار پدرش این حرفه را یاد گرفته و پس از آن به خوانندگی و ترانه سرایی روی آورد.

آغاز موسیقی رضا یزدانی

سال اول دبیرستان یک دستگاه کیبورد خرید و با آن تمرین کرد و مدتی ساز دهنی می زد تا اینکه یکی از دوستان پدرش از آلمان برایش یک گیتار سوغاتی آورد اما پدرش اجازه نمی داد زیاد درگیر موسیقی شود.

رضا یزدانی و رامبد جوان

در زمان دانشگاه، فرشید اعرابی (نوازنده) با شنیدن آهنگ هایی که به انگلیسی می خواند از او برای حضور در گروه موسیقی اش دعوت کرد تا به عنوان خواننده با آن ها کار کند و این استارت کارِ حرفه ای رضا یزدانی در زمینه موسیقی بود.

وی فعالیت خود را در عرصه خوانندگی از سال ۷۷ آغاز نمود و مدتی هم در تئاتر کار کرد تا اینکه در سال ۸۳ با فیلم حکم وارد سینما و بازیگری شد.

رضا یزدانی در فیلم سینمایی سوفی و دیوانه

وی خوانندگی تیتراژ بسیاری از فیلم های سینمایی و سریال ها را انجام داده است.

ازدواج رضا یزدانی

رضا یزدانی چند سال است که ازدواج کرده است . اسم همسر او شبنم لالمی است و آنها یک دختر هم به نام پریا دارند.

رضا یزدانی و همسر و دخترش

تیم مورد علاقه رضا یزدانی

فوتبالی است و تیم مورد علاقه اش استقلال می باشد. اما می گوید که فوتبال همه زندگی ام نیست و مثلا از باخت استقلال بهم نمی ریزم و از کار و زندگی نمی افتم.

چرم پوشی رضا یزدانی

رضا یزدانی در این رابطه می گوید که همیشه به چرم علاقه داشتم و حتی قبل از شهرت همیشه چرم می پوشیدم ولی بعد از شهرت تقریبا چرم پوشی به کاراکتر خوانندگی ام تبدیل شد.

رضا یزدانی خواننده

بازیگری رضا یزدانی در سریال از یادها رفته

رضا یزدانی برای اولین بار در یک سریال تلویزیونی ایفای نقش کرده است . این سریال از یادها رفته نام دارد و او در این سریال نقش مهراد که یکی از نقش های اصلی قصه است را ایفا میکند.

سریال رضا یزدانی

مصاحبه با رضا یزدانی

از بتهوون و باخ شروع شد

وقتی با خواننده‌های مطرح صحبت می‌کنیم همگی می‌گویند از کودکی رؤیای خوانندگی و موسیقی را داشته‌اند. اما من در خانواده‌ای بزرگ شده‌ام که هنری نبود. پدرم پزشک است؛ بنابراین مثل کسانی نبودم که از کودکی بین اهالی هنر بزرگ شده باشند و در اطراف‌شان یک نفر ساز بزند و شخص دیگر بخواند. درواقع ارتباطی که از بچگی با موزیک داشتم این بود که مانند پدر و مادرم موسیقی خوب کلاسیک و فاخر گوش می‌کردم؛ آنها آدم‌هایی نبودند که آهنگ‌های شیش و هشت گوش دهند؛ همین مسئله باعث شد فضایی به وجود بیاید که سابقه شنوایی موسیقی من به موسیقی غربی کلاسیک مثل موتزارت، بتهوون و باخ عادت کند.

اگر هم می‌خواستیم موزیک پاپ گوش دهیم، پاپیولار سنگین گوش می‌دادیم تا اینکه کلاس اول دبیرستان یک دستگاه کیبورد خریدم و یک‌سال با آن تمرین کردم. البته سازدهنی هم می‌زدم. کلاس سوم دبیرستان یکی از دوستانم از آلمان برایم یک گیتار هدیه آورد. این را هم بگویم که پدرم اجازه نمی‌داد درگیر موسیقی شوم؛ او می‌گفت باید درست را بخوانی؛ به خصوص که خیلی درگیر فوتبال هم بودم. آن روزها دروازه‌بان تیم کشتیرانی بودم ولی همیشه در ذهنم این بود که یک روز به طور جدی موسیقی را دنبال کنم و بخوانم. پدرم به من گفته بود باید دانشگاه قبول شوی و بعد بروی سراغ دنبال کردن موسیقی.

گفتگو با رضا یزدانی

تحصیلات رضا یزدانی

من و مهندسی چوب و کاغذ

سال ۷۱-۷۰ موسیقی جدی‌ای وجود نداشت؛ نه کنسرتی برگزار می‌شد و نه موسیقی به شکل امروزی برای مردم اهمیت داشت. خب طبیعی است که پدر و مادرم تصور می‌کردند موسیقی نمی‌تواند آینده روشنی را برایم رقم بزند؛ به همین دلیل از من خواستند در کنار درسم به موسیقی ادامه دهم. من به واسطه پدرم در رشته مهندسی چوب و کاغذ تحصیل کردم. درواقع به دانشگاه رفتم که بتوانم با خیال راحت موسیقی کار کنم.

دندان پزشکی رضا یزدانی

از دندان پزشک شدن فرار کردم

به خاطر حرفه پدرم، «دندان پزشکی» موضوع تحصیل در خانواده مان حرف اول را می زد. پدرم به شدت به تحصیلات اهمیت می داد، اما من به شدت از درس و مدرسه فراری و شیفته خوانندگی بودم. آرزو داشتم که تمام وقتم را با موسیقی بگذرانم؛ اما جو جامعه ما در آن شرایط، به دلیل جنگ، به گونه ای نبود که بخواهم به سمت موسیقی بروم. به همین خاطر، بیشتر وقتم را با ورزش، به ویژه فوتبال، می گذراندم.

انصافا هم دروازه بان خوبی بودم و سال ها گلری می کردم، تا این که زمان دانشگاه شد. یکی از دوستانم از آلمان گیتاری برقی را برایم سوغات آورد. در آن زمان، گیتار در ایران خیلی کم بود و چون قیمت بسیار بالایی داشت ، من با پول توجیبی ام نمی توانستم از عهده خرید آن برآیم. پدرم هم، چون تاکیدش بر درسم بود، زیر بار خریدن گیتار برای من نمی رفت. در هر حال، گیتاری که دوستم برایم خرید جرقه نوازندگی را در من زد و باعث شد به شکل جدی موسیقی را دنبال کنم.

عکس قدیمی رضا یزدانی

دندان پزشک تجربی ام

تابستان ها، چون اوقات فراغتم زیاد بود، به عنوان دستیار با پدرم همکاری می کردم و در آن مدت آن قدر پیشرفت کردم که به اندازه یک دندان پزشک تجربی از عهده کارها بر می آمدم. هیچ وقت یادم نمی ورد وقتی پدرم کار جراحی را انجام می داد ،بخیه هاش را انجام می دادم. با این حال، هیچ علاقه ای به این کار برای شغل آینده ام نداشتم؛ به همین خاطر، تصمیم گرفتم که در دانشگاه، رشته ای دیگر درس بخوانم و بعد از آن هم به فراگیری موسیقی پرداختم.

ترانه، شناسنامه کار من است

هر خواننده ای شیوه و دیدگاه خودش را در انتخاب ترانه دارد. من دوست دارم ترانه هایی که اجرا می کنم بیانگر تفکراتم باشد، به همین خاطر در زمینه ترانه بسیار سخت گیر هستم. به نظرم، ترانه مهم ترین بخش یک آهنگ است. من در یک آلبوم برای انتخاب یک ترانه، بیچاره می شوم. واقعا برای انتخاب ترانه زحمت می کشم، مخصوصا الان که دیگر با یک ترانه سرا کار نمی کنم و از ترانه سراهای گوناگون ترانه می گیرم. به نظرم «ترانه» شناسنامه یک کار است و این همه زحمت برای انتخاب سوژه ترانه به نتیجه ای که به دنبال دارد، می ارزد.

مصاحبه با رضا یزدانی

گرم کردن صدا!

زمانی که من موسیقی را شروع کردم فرشید اعرابی یک گروه داشت که کارهای خوب غربی را کاور می‌کردند. وقتی صدای من را شنید و کارهای انگلیسی که می‌خواندم را گوش داد به من گفت: بیا خواننده گروه ما شو، من یکدفعه وارد فضایی حرفه‌ای شدم. با کسانی شروع کردم که چند سال به صورت حرفه‌ای کار کرده بودند. آن موقع خیلی‌ها در جلسات تمرین ما حاضر می‌شدند. آقای بهروز خانه‌آباد که خواننده سمفونی تالار رودکی است، آن موقع با من سلفژ کار می‌کرد. او به من می‌گفت همین‌طور شروع به خواندن نکن؛ اول صدایت را گرم کن و یک ساعتی برای گرم شدن صدایم با من کار می‌کرد. در واقع آغاز موسیقی من از تمرین زیرزمینی‌‌هایی بود که انجام می‌دادم.

رضا یزدانی و همسر و فرزندش

پاداش سرکشی

اگر به من بگویند پررنگ ترین خصوصیات اخلاقیت چیست؟ بی تردید می گویم قدرت ریسک پذیری ام. در طول این سال ها، همیشه سعی کردم دست به ریسک بزنم و می خواهم تا آخر عمرم هم با ریسک های بزرگ، زندگی کنم و ترسی هم از این بابت ندارم. اعتقاد دارم کسی که در عالم هنر ریسک نکند خیلی زود فراموش می شود و سرکشی و خطرکردن است که باعث ماندگاری یک هنرمند می شود!!

رضا یزدانی در تیم فوتبال هنرمندان

مسعود کیمیایی از من قول گرفت

آشنایی من با مسعود کیمیایی نقطه عطف زندگی من به شمار می رود، چرا که همکاری او باعث شد من مسیر متفاوتی را در عرصه موسیقی و به دنبال آن در بازیگری طی کنم. او فضای موسیقی را به خوبی می شناسد و به همین جهت دقیقا می داند که در فیلمش باید از چه موسیقی ای استفاده کند، هیچ وقت یادم نمی رود وقتی فیلم حکم در آستانه اکران بود، ایشان گفتند که طی یادداشتی نظرشان را در مورد من می نویسند، ایشان در آن یادداشت نوشتند: «صدای رضا یزدانی، صدای نسل امروز ماست.» وقتی خواست امضا کند، مکث کرد و گفت: «رضا شیش و هشت نخونی آبرومون رو ببری!» دارم امضا می اندازم پای اسمت، همان جا بود که در چشم های استاد نگاه کردم گفتم خیالتان راحت راحت باشد. کاری نمی کنم شرمنده شوید.

رضا یزدانی در فیلم سینمایی خوک

تماشاگر قهار فیلم هستم

به سینما و تماشای فیلم همیشه علاقه داشتم و فیلم دیدن جزو برنامه های ثابت زندگی من است. از این جهت من را می توان تماشاگر قهار فیلم دانست. آرشیو بسیار مفصلی از فیلم های مطرح دنیا دارم. معمولا فیلم ها را در سبک و سیاق های مختلف دنبال می کنم. این موضوع باعث می شود که با فیلم ها در سبک های مختلف آشنا شوم و در جریان آثار روز دنیا قرار بگیرم.

رضا یزدانی در کنار بیتا فرهی

آدم خاطره بازی هستم

من آدم خاطره بازی هستم و نوستالژی در زندگی ام نقش پررنگی را ایفا می کند. فکرکردن به چیزهای قدیمی به من حس آرامش و امنیت را منتقل می کند. آدم از مرز چهل سالگی که رد می شود، حس نوستالژی اش بیشتر گل می کند و احساس می کند، قدیم ها چقدر بهتر بود. برای من بافت قدیمی خانه ها جذاب تر از آپارتمان های امروزی هستند. ترانه برج را که خواندم، گوشه هایی از ذهنم همین بود که این ساختمان های بلند در ته کوچه های باریک قدیمی چه می خواهند. آنها بخشی از هوای تنفس و چشم انداز مرا گرفته اند.

زندگی شخصی رضا یزدانی

رضا یزدانی و گلاره عباسی

گاهی وقت ها که دلم می گیرد ناخودآگاه سر از منطقه های قدیمی تهران در می آوردم. با زل زدن به این ساختمان خاطرات قدیم جلوی چشمم رژه می رود و حالم خوب می شود. وقتی ترانه لاله زار را می خواندم با تمام وجودم واژه به واژه آن ترانه را حس می کردم هرچند که سن من به دوران طلایی لاله زار نمی رسد اما خاطرات طلایی از آن دوران در ذهنم حک شده است.