مادر، روزت مبارک
بیوگرافی کوتاه پانته‌آ پناهی‌ها
| نام و نام خانوادگی | پانته‌آ پناهی‌ها |
| زمینه فعالیت | سینما - تئاتر |
| تولد | ۱۳۵۶ - تهران |
| ملیت | ایران |
| پیشه | بازیگر - منشی صحنه |
| سال‌های فعالیت | ۱۳۸۰-اکنون |
| مدرک تحصیلی | دانش‌آموخته رشته کارگردانی سینما از مؤسسه آموزش عالی سوره |
پانته آ پناهی ها متولد ۹ آذر ۱۳۵۶ در تهران، بازیگر است فارغ التحصیل لیسانس رشته کارگردانی سینما از موسسه آموزش عالی سوره می باشد، بطور اتفاقی بدلیل صدای جذابش وارد تئاتر و سپس منشی گری صحنه شد.
نحوی بازیگر شدن پانته آ پناهی ها
یک روز در دانشگاه تهران فردی را صدا می زدم و آقای حسین کیانی (نمایشنامه نویس و کارگردان) صدای من را شنید و آنقدر خجالتی بود که از یک نفر خواست تا از من بپرسد کار تئاتر می کنم یا نه ؟ من هم گفتم نه، من تئاتر بلد نیستم ! از من پرسیدند دوست داری تئاتر بازی کنی ؟ من هم گفتم بدم نمی آید تجربه کنم، اما هنوز آشنایی با تئاتر نداشتم قای کیانی من را سر تمرین های تئاتر بردند و تازه در پروسه تمرین فهمیدم چه اتفاقی در تئاتر می افتد آن مقطع مشکلاتی در زندگی داشتم و از حضور روی صحنه تئاتر به آرامش می رسیدم
از بازیگری تا منشی صحنه
آن زمان کم سن و سال بودم و تئاتر «سیاها» را بازی می کردم و با خودم می گفتم؛ چه چیز بیشتری از بازیگری می خواهم؟ در تئاتر مهم بازی کرده ام، با این تئاتر به خارج رفته ام، خودم و گروه مان معروف و مشهور شدیم، پس همین برای من در عرصه تئاتر کافی است و باید دنبال کار دیگری بگردم که من را خوشحال کند به همین دلیل منشی صحنه شدم.
گفتگوی مازیار میری (کارگردان) با پانته‌آ پناهی‌ها (بازیگر)
مازیار میری: من تو را خوب می شناسم و می دانم کارت از پشت صحنه سینما شروع شد. منشی صحنه بودی، یک منشی صحنه خیلی خوب هم بودی؛ از آن ها که همیشه کارگردان ها دنبال کار کردن با آن ها هستند. همیشه هم جزو اولین انتخاب ها بودی، پس نه مسئله مالی داشتی، نه مسئله کاری. چه اتفاقی برای پانته آ پناهی ها افتاد که احساس کرد علاقه مند به بازیگری است؟
پانته‌آ پناهی‌ها : من علاقه مند به بازیگری در سینما نبودم. خب با سینما کاری ندارم، بازیگری تئاتر.بازیگری در تئاتر، حس و حال عجیبی دارد.
مازیار میری: وقتی متوجه این حس و حال شدی، دلت خواست بازیگر شوی؟
پانته‌آ پناهی‌ها : من قبل از اینکه منشی صحنه شوم، بازیگر تئاتر بودم که البته به شکل تصادفی وارد این حیطه شدم. یک روز در دانشگاه تهران فردی را صدا می زدم و آقای حسین کیانی صدای من را شنید و آنقدر خجالتی بود که از یک نفر خواست تا از من بپرسد کار تئاتر می کنم یا نه؟ من هم گفتم نه. من تئاتر بلد نیستم! آن زمان سینما می خواندم اما دوستانم در دانشگاه تهران درس می خواندند و به همین دلیل به دانشگاه هنرهای زیبا رفت و آمد داشتم. از من پرسیدند دوست داری تئاتر بازی کنی؟ من هم گفتم بدم نمی آید تجربه کنم، اما هنوز آشنایی با تئاتر نداشتم. آقای کیانی من را سر تمرین های تئاتر بردند و تازه در پروسه تمرین فهمیدم چه اتفاقی در تئاتر می افتد و تا چه حد می تواند حس و حال خوبی به زندگی من بدهد. آن مقطع مشکلاتی در زندگی داشتم و از حضور روی صحنه تئاتر به آرامش می رسیدم. آن زمان کم سن و سال بودم و تئاتر «سیاها» را بازی می کردم و با خودم می گفتم؛ چه چیز بیشتری از بازیگری می خواهم؟ در تئاتر مهم بازی کرده ام، با این تئاتر به خارج رفته ام، خودم و گروه مان معروف و مشهور شدیم، پس همین برای من در عرصه تئاتر کافی است و باید دنبال کار دیگری بگردم که من را خوشحال کند. به همین دلیل منشی صحنه شدم.
مازیار میری: پس قبل از اینکه منشی صحنه باشی، یک تئاتر، بازی کرده بودی.
چند تئاتر. ولی آن اتفاقی که باعث شد احساس کنم به نوعی به ته تئاتر رسیده ام و برایم کافی است، نمایش «سیاها» حامد محمدطاهری بود.
مازیار میری: تو به عنوان منشی صحنه، اولین فردی هستی که بازی بازیگران را می بینی. آیا هیچ وقت فکر کردی به اینکه اشتباهات بازیگران را به کارگردان گوشزد کنی یا خودت را جای آن ها قرار دهی؟
بسیار زیاد. چون آدمی به شدت حسی هستم، بیشتر بازیگرانی که تکنیکی کار می کردند توی ذوقم می زدند و حسشان به خصوص از طریق چشم منتقل نمی شد. همیشه این نکات را به کارگردان می گفتم.
مازیار میری: من خودم همیشه اول نظر منشی صحنه و دستیارم را می پرسم حتی قبل از فیلمبردار. تو به عنوان بازیگری که خودت هم بازی می کنی، تا چه حد خودت را در آن بازیگران می دیدی و سعی می کردی نگاه یک منشی صحنه را به بازی خودت هم انتقال بدهی؟
پانته‌آ پناهی‌ها : هیچ وقت خودم را در آن ها نمی دیدم ولی به این دلیل که با اتفاقات جاری در صحنه همراه بودم، مثلا وقتی بازیگر گریه می کرد، من هم گریه می کردم یا وقتی از ته دل می خندید من هم نمی توانستم جلوی خنده هایم را بگیرم. حتی برای اینکه بازیگری بتواند راحت تر بازی کند و دیالوگ هایش را بگوید، پشت دوربین می ایستادم و دیالوگ های مقابل او را می گفتم.
پانته آ پناهی ها بازیگر و منشی صحنه اهل کشور ایران است
مازیار میری: اولین فیلمی که به طور حرفه ای به عنوان بازیگر دعوت به کار شدی، چه فیلمی بود؟
فکر کنم فیلم «گس» بود.
مازیار میری: یعنی قبل از «گس» فیلمی بازی نرده بودی؟
بازی کرده بودم اما نه به شکل حرفه ای. مثلا در فیلمی منشی صحنه بودم و دو سکانس هم بازی کردم یا همین فیلم «آن مرد را نکشید». در واقع سه فیلم قبل از «گس» داشتم؛ «مواجهه» آقای سعید ابراهیمی فر که دو پلان بازی کردم، «به رنگ ارغوان» آقای ابراهیم حاتمی کیا که یکی دو پلان و در «بوی بهشت» حمیدرضا محسنی هم یک سکانس بازی کردم.
مازیار میری: فکر می کنی تا به حال در سینما، درست انتخاب شده ای؟
نه، فکر می کنم برخی موارد درست انتخاب شده ام اما بعضی موارد هم درست انتخاب نشدم و خودم هم اشتباه انتخاب کردم.
تصاویر پانته آ پناهی ها
مازیار میری: می خواهم درباره مراقبت از خودت در انتخاب هایت بپرسم. آیا تا به حال پیش آمده به یک کارگردان که نقشی را به تو پیشنهاد داده بگویی فلانی بهتر از من است؟
بله. مازیار میری: کار سختی است چون معمولا بازیگران این کار را نمی کنند.
پانته‌آ پناهی‌ها : نه من اینطوری نیستم که نظر واقعی ام را نگویم. چون هنوز نقش ام در گروه کارگردانی را ادامه می دهم و حواسم به انتخاب گروه بازیگران است. به همین دلیل بسیار پیش آمده که بگویم من مناسب این نقش نیستم و بازیگر دیگری را پیشنهاد دهم. همین اواخر در کاری کارگردان را مجاب کردم که نقش، ویژگی هایی لازم دارد که در من نیست و یک بازیگر دیگر را پیشنهاد دادم.
مازیار میری: با توجه به جایگاهی که در تئاتر پیدا کرده ای فکر می کنی در سنیما هم به آن نقطه اوج رسیده ای؟
نه.
مازیار میری: خیلی مانده به آن نقطه برسی؟
خیلی.
ممکن است دوباره سراغ کار منشی صحنه بروید تا چهره تان برای مخاطب عام کمرنگ شود؟
من برای منشی صحنه ها و این کار احترام بسیاری قائل هستم چون فکر میکنم به شدت زحمت می کشند؛ البته آن هایی که درست و حرفه ای کار می کنند، زحمت می کشند و بار سنگینی روی دوششان قرار دارد. به همین دلیل دیگر توان این کار را در خودم نمی بینم اما از وقتی دانشجوی کارگردانی بودم، ایده آل فیلم سازی در ذهن داشتم و برای پایان نامه ام هم یک کار هشت دقیقه ای با فضایی غیرعادی ساختم.
چرا تا به حال برای کارگردانی و ساخت فیلم اقدام نکردید؟
مشکل اصلی من نداشتن فیلم نامه و قصه خوب است. چون در خودم دانش نوشتن را نمی بینم ولی توان روتوش کردن دارم و وقتی یک فیلمنامه می خوانم متوجه می شوم کجا کم و زیاد دارد. همیشه دغدغه من یک قصه خوب بوده و ایده ای در ذهنم دارم که دوست دارم درباره آن به شکل خاص یک فیلم بسازم اما نمی دانم چه زمانی.
عکس های پانته آ پناهی ها
کارنامه ی پانته‌آ پناهی‌ها :
سینمایی* آااادت نمی‌کنیم (۱۳۹۴) * آبجی (۱۳۹۴) * اروند (۱۳۹۴) * در سکوت (۱۳۹۴) * لاک قرمز (۱۳۹۴) * نفس (۱۳۹۴) * بوفالو (۱۳۹۳) * من دیگو مارادونا هستم (۱۳۹۳) * جینگو (۱۳۹۲) * خانوم (۱۳۹۲) * مواجهه (۱۳۸۳) * آن مرد را نکشید (۱۳۸۲) سریالیشهرزاد (۱۳۹۴)
جشنواره‌هادیپلم افتخار بهترین بازیگر برای بازی در فیلم خانوم در بخش نگاه نو (فیلم اول) سی و دومین دوره جشنواره فیلم فجر - ۱۳۹۲
ورود پناهی ها به بازیگری و منشی گری صحنه
پناهی ها در این مورد گفت: (یک روز در دانشگاه تهران فردی را صدا می زدم و آقای حسین کیانی <نمایشنامه نویس و کارگردان> صدای من را شنید و آنقدر خجالتی بود که از یک نفر خواست تا از من بپرسد کار تئاتر می کنم یا نه؟ من هم گفتم نه، من تئاتر بلد نیستم! از من پرسیدند دوست داری تئاتر بازی کنی؟ من هم گفتم بدم نمی آید تجربه کنم، اما هنوز آشنایی با تئاتر نداشتم، آقای حسین کیانی من را سر تمرین های تئاتر بردند و تازه در پروسه تمرین فهمیدم چه اتفاقی در تئاتر می افتد آن مقطع مشکلاتی در زندگی داشتم و از حضور روی صحنه تئاتر به آرامش می رسیدم)
منشی گری صحنه
خانم پانته آ پناهی ها در رابطه با منشی گری صحنه گفت: آن زمان کم سن و سال بودم و تئاتر «سیاها» را بازی می کردم و با خودم می گفتم؛ چه چیز بیشتری از بازیگری می خواهم؟ در تئاتر مهم بازی کرده ام، با این تئاتر به خارج رفته ام، خودم و گروه مان معروف و مشهور شدیم، پس همین برای من در عرصه تئاتر کافی است و باید دنبال کار دیگری بگردم که من را خوشحال کند به همین دلیل منشی صحنه شدم.
به همین دلیل ایشون منشی صحنه شدند.
علاقه نه چندان به شهرت
ایشون علاقه ای به شهرت ندارند، همچنین که علاقه به شهرت ندارند و از حاشیه هم خوششان نمیاید و در این باره از زبان خودشان گفتند: اصلا شهرت را دوست ندارم چون همیشه فکر می کردم آدم باید کار خودش را انجام بدهد و سرش به کار خودش باشد. حالا چه اهمیتی دارد که مورد توجه قرار بگیرید، هر بار که در تئاتر جایزه گرفتم، واقعا خجالت کشیدم. وقتی به خاطر سریال «شهرزاد» مردم در خیابان یک جور خاصی به من توجه می کنند، وظیفه و مسئولیت سنگینی برای من به وجود می آید.
فیلم های پانته آ پناهی ها
(سینمایی)
جشن دلتنگی (۱۳۹۶) درخونگاه (۱۳۹۶) آااادت نمی‌کنیم (۱۳۹۴) آبجی (۱۳۹۴) اروند (۱۳۹۴) در سکوت (۱۳۹۴) لاک قرمز (۱۳۹۴) نفس (۱۳۹۴) بوفالو (۱۳۹۳) من دیگو مارادونا هستم (۱۳۹۳) جینگو (۱۳۹۲) خانوم (۱۳۹۲) مواجهه (۱۳۸۳) آن مرد را نکشید (۱۳۸۲)
(سریال)
شهرزاد بانوی عمارت (1397)
(تئاتر)
نمایش نامه‌های عاشقانه از خاورمیانه، کیومرث مرادی، تئاتر مستقل تهران، (مرداد و شهریور ۱۳۹۶) کالیگولا، همایون غنی‌زاده، تالار وحدت سالن هما، سال ۱۳۹۵ هملت
